Ik ben een vrouw en geboren in 1971. Mijn naam is Gabrie. Ik ben getrouwd met Richard en we hebben twee dochters Nanda en Marit. We wonen in een leuk huis. Een voormalige boerderij die omgebouwd is tot een twee onder één kapper. Maar goed dat we heel erg lieve buren hebben, want ze vinden het prima dat we thuis zoveel dieren hebben. Gelukkig hebben ze zelf hier ook liefhebberij in. Ik vind het leuk om een website te maken over één van mijn allergrootste hobby's, het houden van Grasparkieten en Gambelkwartels. Ik schrijf alles zoveel mogelijk met mijn eigen woorden, maar soms moet ik ook elders informatie vandaan halen.
Ik wens u heel veel kijk- en leesplezier. U kunt mij via deze site altijd een vraag stellen of een opmerking plaatsen. Ik zal mijn grootste best doen om zo spoedig mogelijk deze te beantwoorden.
Bedankt !!! Liefs Gabrie
Nou, u wist het al, deze website gaat over mijn allergrootste hobby. Het kweken met de kleine Grasparkiet en de Gambelkwartel.
Ik ben begonnen met Grasparkieten toen ik ongeveer 10 jaar oud was. Mijn vader bouwde een hele mooie grote buitenvoilere. Hier kwamen natuurlijk in de ene helft grasparkieten, en in de andere helft een paar kanaries, zebravinken, diamantduifjes, barmsijsjes, kepen, groenlingen en een trio chinese dwergkwartels. Ik had al snel genoeg van de niet-kromsnavels en ben doorgegaan met alleen de grasparkieten. Deze leuke, vrolijke, speelse en kleurrijke vogels bleven mij op de één of andere manier aantrekken en heb de scheiding in de voilere weggehaald zodat ik nu de hele voilere had voor de grasparkieten. Het triootje kwartels hield ik er wel bij.
Heel veel mooie jonge grasparkieten heb ik gekweekt. Ik verkocht ze of hield er een paar, maar soms kocht ik er ook wat bij om inteelt tegen te gaan.
Toen ik ongeveer 18 jaar was kreeg ik het drukker met andere dingen zoals school, werk en uitgaan en had ik helaas nog weinig tijd voor de vogels. Ik heb toen met pijn in mijn hart alles verkocht.
Toen ik 20 jaar was leerde ik mijn huidige man kennen. We gingen samenwonen in een rijtjes huis met een tuin die te klein was voor een mooie grote voilere. Het was enorm wennen om altijd te wonen op een boerderij nu ineens in het dorp te gaan wonen. Ik kon er nauwelijks wennen en was dan ook niet vaak thuis maar vaak bij mijn ouders op de boerderij aan het helpen. Mijn tijd komt nog wel dacht ik. En die tijd kwam inderdaad.
Vier jaar nadat we samengewoond hebben in dat rijtjeshuis kochten we een voormalige boerderij die omgebouwd was tot een twee onder één kapwoning. Ruimte genoeg dacht ik voor een enorme voilere. Onze shetlandpony's en mijn E-pony waar ik op reed konden we nu bij huis houden en ook de andere dieren die we al hadden konden lekker bij ons wonen. Genoeg wei met een ruime stal.
In 1999 trouwden we en nog steeds had ik geen voilere. Nee ik had het nog te druk met ponyrijden. Ook dat was een hele grote hobby van me waar ik heel veel tijd en energie in stak.
In 2001 werd onze eerste dochter geboren en in 2003 onze tweede dochter. Je raad het al, zodra de oudste goed en wel een beetje kon zitten, zette ik ze af en toe al op één van onze liefste shetlandpony. Wel erbij gelopen natuurlijk. Maar ze vond het zo leuk dat ze zodra ze het kon echt heeft leren ponyrijden op die pony. Ook de tweede wilde dit en ook zij heeft leren rijden op die pony. De oudste heeft inmiddels een grotere pony gekregen van ons en rijd er nu mee in de lessen en ook wedstrijden.
En...eindelijk in 2004 kwam dan eindelijk mijn wens uit. We hebben een garage aan huis. Aan die garage zat een ruime honderen. We hebben een nieuwe hondenren gebouwd en de oude hebben we omgebouwd tot een hele mooie ruime voilere. De buitenren is 5 meter lang en twee meter breed. Het nachthok is 3 meter lang en twee meter breed.
Ik hoefde niet lang na te denken wat ik erin wilde hebben. Dat werden natuurlijk de kleine grasparkieten. Ik wilde ook graag kwartels erin, maar de chinese dwergkwartel wilde ik niet. Ik wilde iets aparts. Iets wat je bijna niet zag. Via via kwam ik aan een adres hier ver vandaan van een man die allerlei soorten kwartels kweekte. Wij er naartoe. En ja hoor, ik zag ze. Deze soort wil ik zei ik tegen hem. Dat zijn Gambelkwartels en zijn wel erg prijzig. Maar ik wilde ze gewoon en heb een koppel gekocht bij hem. Een haan van 2000 en een hen van 2003. Beide natuurbroed, geringd, ontwormd en geent. Ze waren duur, maar ik had het er voor over. Helaas ging de haan in 2008 dood. Ik ging op zoek naar een nieuwe maar wat viel dat tegen zeg. Er stond niets op marktplaats. De man waar ik ze gekocht had, had helaas geen hanen over. Op kwartelmarktplaats gekeken helemaal niets stond er. Ik heb oproepen geplaatst voor "gezocht". Nee hoor, ik kon er gewoon met geen mogelijkheid aan komen.
Ik belde een vrouw op die ik vond op het web. Hun fokten met heel veel verschillende kwartelrassen. Zij vertelde mij dat hun ze niet hebben en dat er inderdaad heel erg moeilijk aan te komen is. Ze gaf me de tip om er een Californische kuifkwartel haan erbij te zetten zodat de hen niet alleen zit. Deze soort lijkt heel veel qua grootte en kleur op de Gambelkwartel. Ik vertelde haar dat ik dat zou doen als het echt een groot probleem zou worden met de zoektocht. Ik wilde alleen kweken met raszuivere gambelkwartels.
Maar het bleef hopeloos, waar ik ook zocht er waren gewoon geen Gambelkwartels te koop. Het leek wel of dit ras gewoon niet bestond. Op marktplaats zag ik toen een advertentie van een Californische kuifkwartel haan. Deze heb ik uiteindelijk toch maar gekocht omdat ik het zo zielig vond voor de hen dat ze alleen zat. Maar nou komt het. twee dagen nadat ik die haan gehaald had belde een man mij op. Hij had twee kwartelhanen lopen. Een californische en een Gambel. En hij wilde er van één af, maar het maakte hem niet uit van welke. Als ik de haan van de Gambel wilde dan mocht ik hem van hem kopen. Ik dacht nog dat zal je altijd zien. Een half jaar zoek je je wezenloos naar zo'n haan. Niets. Je koopt een andere en ineens belt iemand je op met het goede nieuws.
Ja, wat dacht je, die Gambel haan heb ik gehaald. Het was weer een heel eind rijden, maar weer had ik dit er voor over.
Ik heb ze twee dagen naast elkaar in een ren laten lopen. De haan wilde met alle geweld natuurlijk bij de hen. Toen heb ik het klepje los gemaakt en kon de haan bij de hen. Ze waren meteen dikke vrienden en parmantig sjokten ze door de voilere heen. Voor de californische kuifkwartel had ik later gelukkig een andere liefhebber. In April 2009 hadden de Gambels een nest met 6 eieren. Hiervan kwamen er 4 uit. Twee hebben het overleefd. In Augustus 2009 hadden ze het tweede nest. Van de 14 eieren zijn er 11 uitgekomen. Hiervan hebben 8 kuikens het overleefd. Alle jongen zijn verkocht naar een adres met een ruime voilere. Want dat moeten ze hebben willlen de vogels gelukkig zijn en tot broeden overgaan. Ik laat de jongen grootbrengen door de ouders in de voilere en daardoor sneuvelen er weleens een paar. Ik heb bij het laatste nest wel een ren in het nachthok gemaakt waar ik een warmtelamp in kan hangen, zodat de kleine jongen die de ouders kwijtraken toch warmte krijgen van de lamp. Dat werkte heel goed. Ik heb van meerdere mensen gehoord dat ik veel jongen over heb gehouden omdat de meeste jongen met dit klimaat in Nederland toch snel sneuvelen als ze bij de ouders in de voilere groot worden gebracht.
Mensen vragen mij weleens of gambelkwartels en grasparkieten wel goed samen gaan in een voilere. Nou, ik kan je vertellen, heel goed zelfs. Ze laten elkaar volledig met rust. De grasparkieten komen niet aan de jonge kwartels en de kwartels doen de grasparkieten ook niets. Een gambelkwartel zit wel graag hoog op een zitstok of op een broedblok, maar de parkieten storen zich hier niet aan. Ze zijn het gewend. Alleen als het vrouwtje aan het broeden is en de grasparkieten komen naar zijn idee toch iets te dichtbij, dan jaagt hij ze weg, maar tegen de tijd dat de kwartel bij de parkiet is, is de parkiet allang weggevlogen. Het gaat heel erg goed samen, mits je maar genoeg ruimte hebt voor alle vogels en ook genoeg schuilruimte hebt voor de kwartels.